روز مادر ، روز سرباز، روز کارمند، روز زمین، روز هوای پاک، روز پدر، ... چقدر روزهای مختلف هست. فکر میکنم یک روز را در این میان کم داریم و آن روز بشر است ! روزی جهت یادآوری این مطلب به خودمان که ما همگی انسان هستیم.
سالهاست در ایران همگی بر این باوریم که مفتخر به اسلام هستیم و ۳۰سالی هم از انقلاب اسلامیه ما که نه اوشان می گذرد.
و خدا رو صد هزار مرتبه شکر که ما در دوران حکومت معزز اسلام ایرانی متولد شدیم و بالیدیم وگرنه خدا می دونه که سرنوشت ما هم مثه سایر انسان نماهای غربی شرقی به کجا می انجامید لابد ما هم مثه ایشان در اعماق ته ته ته جهنم ساکن می شدیم . گاهی وقتا وقتی با دور و بری هام بحث در مورد اسلام و حکومت اسلامی پیش می آد خیلی ها به اسلام می توپند گاهی طوری وضمون خراب میشه که به ناچار بحثو جم می کنیم.
متاسفانه برداشت ما ( من و دوستام و بسیاری) از اسلام اسلامیه که حکومت معزز جمهوری اسلامی به ما ارزانی داشته و همین پاسداری ۳۰ساله ی حکومت ما باعث شده ما به جایی برسیم که اسلام عزیز و مقدس الهی مورد تمسخر خیلی ها و طعنه زنی های بسیاری شود.
به قول شاعر شیرین کلام و بلبل زبان که اسمشو نمی دونم :
اسلام به ذات خود ندارد عیبی هر چه هست اندر مسلمانی ماست
بله اسلامی که به دست ما رسیده بخصوص در ۳۰ساله گذشته اگه نشه گفت ۱۸۰درجه کمه کمش ۹۶.۵درجه با اسلام ناب و انسان ساز تغییر جهت داده و این همه خروج از صراط مستقیم تمام مسئولیتش (دنیوی و اخروی) متوجه خلفا و حاکمان اسلامی کنونی (آنهایی که مملکت را ارث پدری خود و خانواده شان می دانند) هست.خیانتی که در طول ۳۰سال حکومت اسلامی به اسلام شد در طول ۱۴۰۰ سال گذشته و به دست هیچ انسان ... نشد.
کسانی که به ادعای حمایت از اسلام و با اغراض شخصی صفا و قداست دین مبین را با سیاست کثیف آمیختند و اسلام را در نظر من و جوان ایرانی دینی دست و پاگیر و خشن و جامد که با لذت و خوشی انسان سر دشمنی داره رو آفریدند.
از این به بعد سعی خواهم کرد هر بار بیشتر در مورد بحران کنونیه دین گریزی که محصول عدم آگاهیه حرف بزنم.